Chód – najpowszechniejsza forma aktywności fizycznej człowieka i najbardziej podstawowa forma lokomocji.

Umiejętność chodu zdobywamy wraz z rozwojem, który następnie staje się dla nas codziennością i czynnością, nad którą się na co dzień raczej nie zastanawiamy. Chodzenie wydaje się być tak powszechną formą przemieszczania się, że nie zwracamy uwagi na jej ogromną złożoność. Dla prawidłowego chodu konieczna jest wysoka integracja całego układu nerwowego i mięśniowo-szkieletowego.

Czy wiesz, że…

✔ fizjologiczny chód składa się z kilku faz, gdzie jedna następuje po drugiej?

✔ podstawowy chód nie powinien sprawiać trudności ani powodować zmęczenia?

✔ prawidłowy chód ma swoje charakterystyczne cechy jak naprzemienność, symetryczność czy harmonijność?

✔ chód opiera się na serii ruchów tułowia i kończyn dolnych oraz górnych?

✔ nasz organizm został zaprojektowany tak, by wydatek energetyczny podczas chodu był jak najmniejszy?

✔ każdy człowiek posiada swój indywidualny wzorzec chodu, w którym cykle chodu są do siebie podobne, ale nigdy nie są identyczne?

Nadrzędnym celem chodu jest przemieszczanie się. Aby móc swobodnie się poruszać należy spełnić pewne wymagania, a zaburzenia chodu mogą być wynikiem wszelkich dysfunkcji w obrębie kluczowych elementów układu nerwowego (m.in. mózg, rdzeń kręgowy, nerwy obwodowe) oraz mięśniowo-szkieletowego (m. in. mięśnie, stawy, kości).

Kiedy można zaobserwować zaburzenie wzorca chodu?

✔ w dolegliwościach utrudniających prawidłowe i bezbolesne poruszanie się jak na przykład ostroga piętowa czy zapalenie ścięgna Achilles’a,

✔ po urazach narządu ruchu (m in.: skręcenie stawu skokowego/ kolanowego, złamania, zwichnięcie rzepki),

✔ w zaburzeniach neurologicznych,

✔ po operacjach ortopedycznych w obrębie kończyn dolnych, w wyniku których operowana kończyna dolna jest osłabiona i prawidłowy chód jest utrudniony,

✔ po odstawieniu pomocy ortopedycznych jak kule łokciowe, kiedy Pacjent odczuwa niepewność i obawę samodzielnego przemieszczania się,

✔ po zabiegach operacyjnych w obrębie kończyn górnych, gdzie stosowane ortezy czy temblak uniemożliwiają naturalny ruch kończyn górnych podczas chodu

W gabinecie fizjoterapeutycznym bardzo często formą zaburzenia chodu jest utykanie. Zwykle jest to wynik osłabienie siły mięśniowej, urazu czy dolegliwości bólowych. Podstawą działania jest znalezienie przyczyny i oddziaływania na nią, ponieważ utykanie w trakcie chodu jest często jej efektem, a nie problemem samym w sobie.

Oczywiście nie można zapominać o tym, że niekiedy niewłaściwy wzorzec chodu może być dla danej osoby jedynym sposobem poruszania się, kompensacją wynikającą z innych uszkodzeń, dlatego tak waży jest wnikliwy wywiad oraz badanie.

Umów wizytę.

Zadzwonimy, by ustalić dogodny termin.